Op vrijdag en zaterdag druppelde bijna iedereen binnen in Hotel Goldenes Rössl. Degenen die op zaterdag bijtijds de infietsronde deden, bleven droog maar… helaas… diegenen die 's middags met Fokke, Bart en Jeroen op pad gingen kwamen niet schoon terug.
De voorspelling was dat iedereen nat zou worden
's Avonds bij de briefing maakten we kennis met elkaar. We deden een namenronde en de verwachtingen voor de week werden uitgesproken. De meesten wilden heelhuids terug komen, mooie trailtjes rijden, fijne vakantie vieren en ook de zon werd veel genoemd - deze reis was namelijk aan geprijsd als een "goed-weer"-reis. De meesten onder ons hadden thuis al een paar dagen (en sommigen al langere tijd) de weersvoorspellingen in de gaten gehouden...het zag er bar slecht uit. Het goede nieuws was dat het leek alsof het in de loop van de week beter zou worden.
Afijn, die avond werden de meest recente weersvoorspellingen voor de zondag erbij gepakt. Die voorspelling was niet best… zeg maar, uitermate slecht. De reisleidster voorspelde dat we allemaal nat zouden worden - gegarandeerd! Omdat het weer in de loop van de dag zou verslechteren vertrokken we een half uur eerder dan gebruikelijk en zouden we geen uitgebreide stop houden onderweg.
De reisleidster hield zich aan haar belofte
Op zondagochtend stond iedereen op tijd klaar - nog even een groepsfoto in een licht doorkomende ochtendzon en toen snel op pad. Op de eerste lange klim werden de drie groepen geformeerd. Het was nog steeds droog. De afdaling naar de Weissensee en ook de tweede klim gingen prima - geen onweer. Richting Hermagor zag het er zelfs veelbelovend uit... het leek wel lichter in de verte. De eerste groep kwam vroeg en droog aan. De tweede groep had wat spetters gehad. De reisleidster hield haar belofte en kwam met de derde groep doorweekt boven bij het Panoramahotel aan.
Italië in
Maandag, de dag dat we Italië binnenreden. Het weer zat nog een klein beetje tegen. Van Hermagor naar Tarvisio was een prachtige rit met nu gelukkig wat kortere klims, alhoewel die behoorlijk steil konden zijn. Of er stonden paarden in de weg. In Tarvisio scheen gelukkig de zon en konden we heerlijk bijkomen op het terras.
Slovenië
Dinsdag, de dag dat we Slovenië binnenreden. De groene route ging langs een prachtig bergmeer die het goed zou doen als afbeelding voor een puzzle van 100.000 stukjes. Blauw mocht steile hoogtemeters maken, waar er regelmatig uitgeklikt werd.
Eten deden we allemaal op dezelfde plek aan het Lago de Predil. Met volle magen klom elke groep door naar de grens op de pas. Daar schoten we over asfalt het dal van Bovec in. Opgelet, want voor het fort moesten we linksaf om via trailtjes, wat klimwerk, een hangbrug, schotter, weiland en kleine dorpsweggetjes bij ons hotel aan te komen.
Rustdag of rondrit?
Woensdag, de dag dat we onze tas niet in hoefden te pakken. Een rondtoer stond op het programma of een rustdag die ingevuld werd met een wandeling van bijvoorbeeld 6 uur. Een kleine groep ging de trails op. De rest van de groep beklom de Stol. Boven aangekomen was er prachtig uitzicht naar beide dalen.
Via de kam begonnen we heel rustig aan het afdalen totdat we de schapen tegenkwamen... daarna was het lopen en soms zelfs wat glijden naar beneden omdat het zo steil was. Gelukkig kon er nog gejakkerd worden op de grove schotterweg.
De blauwe groepen hebben heerlijk gegeten bij restaurant Boca, terwijl groen daar eerder op de dag al koffie met, naar zeggen, verrukkelijk gebak had gepakt. Uit de groep kwam het initiatief om gezamenlijk te eten in het dorp. Dat kon helaas niet geregeld worden. Maar uiteindelijk zat bijna iedereen bij dezelfde pizzeria.
Ze kreeg het voor elkaar
Donderdag, de dag dat we Italië weer binnenreden. Het weer, daar horen we niemand meer over. Hoogstens een opmerking over het vele zweet, maar we zijn er blij mee. Een prachtige tocht die in de eerste helft op en neer langs de rivier ging. De reisleidster kreeg het voor elkaar om bij de wegwerkzaamheden erlangs te mogen; de andere groepen moesten door de bosjes klauteren.
Gezamenlijk zaten we op het terras in Kobarid aan de koffie. Daarna kwam voor iedereen de kloof - omhoog stukken lopen en omlaag stukken lopen. Maar wat was het daar mooi - de moeite waard en onderaan de kloof werden we verrast met een prachtige lunchplek aan of in de rivier. De broodjes werden uit de tassen getoverd en smakelijk opgegeten. Toen we daarna weer op de fiets stapten, was goed te zien dat we de bergen achter ons lieten… het landschap zag er lieflijker uit.
Finish aan zee!
Vrijdag, de dag wat we de zee aantikten. Meer en meer laten we de bergen en grote heuvels achter ons. Nog wel pittige korte klims over asfalt, trailtjes door bossen. We gaan dwars door wijngaarden, fietsen door een park. Koffie en een ijsje worden genuttigd op een pleintje in een typisch Italiaans dorpje. We komen steeds verder zuidelijk en voelen steeds meer de warmte - we klagen niet. In de laatste afdaling is de zee goed te zien - we kijken ernaar uit om erin te duiken!
Ook de MTB Trans Adria rijden?
Ga naar de reispagina voor meer informatie, data en prijzen.
Trans Adria >>
